günde beş vakit, her vakitte de ortalama 8-10 defa kafayı yere değdirerek yapılan bir ritüelin içinde barındırdığı anlamsızlığa aldırmadan, sanki dünya'da huzur bulacak başka bir gerçeklik yokmuş gibi, sanrısal bir vakıaya tapınarak günlerini geçiren tiptir. dünyada bu tiplerden milyarlarcası vardır. bir de bunun istavroz çıkartanı var ama o konumuzun dışında. demem o ki namaz kılmakla huzur değil, bozuk peynir gibi kokan mantarlı ayaklar ile sürekli secdeye eğilmekten kaynaklı yaşanan kellik söz konusudur. ha "ben bunlarla huzurluyum bro" diyorsanız sizin huzur anlayışınıza diyecek bir söz bulamıyorum. bunun yanında "namaz kılmak yerine sanatla müzikle ilgilensin insanlar" saçmalıklarına değinmiyorum bile. henüz daha şeklen modern görünme çabasından öte dünyayın dönüşüne bir gram katkı sağlayamamış kemalist tipler ile, köktengri denen ilkelliğe bağlanan türkçü yobazlar bu durumdan daha alt tabakalarda gezinmektelerdir bilesiniz.
