akıllarda her daim iyi bir eleştirel film olarak kalacaktır. narratorların olduğu filmleri hep sevmişimdir zaten. bence bu faktör filmleri akıcı kılıyor, olayları daha dikkatli takip etmenizi sağlıyor(tıpkı the shawshank redemption, forrest gump ve amelie'deki gibi). oyunculuklar mükemmel zaten: bazıları tyler durden*'a tapacak derecede hasta; hiçbir gün şu fight club'ın kurallarını dinlemeden uyumazlar bunlar. barlarda marjinal takılmaya çalışan kızların durumu da marla singer'dan hallice; bu kadar mı benzerler arkadaş. ama ben edward norton'un oyunculuğunu önplanda tuttum bu filmde. neden bilmiyorum, belki yapı itibariyle kendisiyle özdeşiyorumdur.
ayrıca filmin sonunda çalan parça*, nirvana'nın efsanevi vokali kurt cobain'in zamanında gıptayla takip ettiği ve yaptıkları bazı parçaları onlardan arakladığını açıkça belirttiği pixies grubuna aittir. bu güzel şarkı için:
filmdeki onlarca düşündürücü quotetan biri:
[Tyler and Narrator are discussing ideal opponents]
Tyler Durden: OK: any historic figure.
Narrator: I'd fight Gandhi.
Tyler Durden: Good answer.
Narrator: How about you?
Tyler Durden: Lincoln.
Narrator: Lincoln?
Tyler Durden: Big guy, big reach. Skinny guys fight 'til they're burger.
kısa kesmek gerekirse*, mutlaka izlenmesi gereken film.
