maçka mesela,
çağlayan dereleriyle maçka.
kışı da, yazı da başka huzur verir insana.
yazın çilek kokusundan nefes almaya doyamazsınız.
tarladan mısır aşırırdık biz küçükken, ateş yakardık közde pişirir yerdik.
en çok özlediğim dalından koparıp yediğim meyveler.
gerçek meyveler...
çok sıcak geçer ama yazları,
öyle bir sıcak ki ayağınız toprağa değince kavrulur.
yazın yaylaya çıkardık biz.
lapaza yaylasına.
buz gibi akan suyu buzdolabından çıkan su gibi hasta etmez insanı.
hele sabah taze taze sağdığın süt;
içine mısır ekmeği de doğrayınca yemeye doyamazdık.
yaylada yapılan kaymak hele, sıcak mısır ekmeğine en çok yakışan...
kışın lapa lapa yağan kar yüzünden günlerce köyden dışarı çıkamazsınız.
bahçeden toplanan kara lahanalarla yaptığımız sarmaları sobanın üstünde pişirirdik
lahana çorbası yapardı anneannem tadı hala damağımda.
ben köyümü özledim, yaylamı özledim.
ben aslında çocukluğumu özledim belki de ...
eskisi kadar çok gidemiyorum evet.
ama gittiğimde de eski tadı alamıyorum ki.
çocuk olmak ve aynı zamanda köyde olmaktı güzel olanı.
