her zaman yüzsüzlükten değildir aslında sınıftan atılınca sırıtarak çıkmak. kuyruğu dik tutma çabasıdır. şimdi bunlar ergen, ne olduğunun tam ayırdına varamamış, ben kimim sorularına cevap arayan, önemli olduğunu hissetmek ihtiyacındaki çocuklar. bir şekilde kendilerini ifade etmeye çalışıyorlar ben de varım demek istiyorlar. nasıl göründükleri nasıl algılandıkları konusunda öyle görünmese de aslında çok hassaslar. şimdi böyle bir çocuk sınıftan belki biraz da hakarete uğrayarak atılıyor, sınıfra kankaları var, belki gözüne girmeye çalıştığı içten içe hoşlandığı bir kız ya da gözünde tanrı gibi olmayı arzuladığı sevgilisi. ne yapabilir, ağlamak yakışır mı ya da süklüm püklüm sınıftan çıkmak? sırıtıyor işte. acımadı ki diyor aslında.
