mahallemin çocukları 5-10 kişilik bir kalabalık oluşturmuş, yerdeki ölü kuşu incelerler. o sırada çığırtkanın biri adının kemal olduğunu öğrendiğim arkadaşını şu cümleyle çağırır.
+ kemaaaaal! gel lan. yukardan kuş düşmüş.
- yine mi laan? durun hemen açmayın beraber açarız.
+ tamam. çabuk gel.
dünden beri nasıl açacaklarını düşünüyorum zavallıyı. kuş lan bu gazoz şişesi mi, garaj kapısı mı? istemsizce tebessüm etmeme sebep oldu bu hadise.
