üniversite birinci siniftayken, kizlar yurdunda oda arkadaslarimla birlikte uyguladigim $akadir. tabi bu özel yurdun, ancak kalmaya basladiktan sonra farkettigim bir cemaat yurdu oldugunu da belirtsek iyi olur.
hemen müdiree odasinin yaninda duvardan cikmiscasina duran bir atatürk büstü vardir, asili. ilk kattaki kalabalik odalardan birine, yakin oldugumuz arkadaslarla ineriz. malum cay saati ve herkes toplanmis, kidemli abla cay sofrasinin basinda engin bilgilerle donatmaktadir taze beyinleri. öhöm. neyse..
yandaki odadan cikilan balkon, oturulan genis odanin penceresinin önüne kadar uzanmaktadir. yatak pikelerimizden birini ters cevirir, upuzun gelecek bi sekilde mama önlügü gibi baglariz bi arkadasin boynuna. müdiiriyet katindaki duvarda asili olan atatürk büstünü alir, veririz arkadasin eline vee balkona yolcu ederiz. yaz ayidir, hava sicaktir ve izmirde acik olan pencerenin perdesi hafiiif hafiiff aralanmaktadir. ben odaya söyle bi göz atarim, bizim atatürk büstlü arkadas görünmeye baslar perdenin araligindan, gulyabani misali.. ve fakat sohbete kaptirmis olan taazecik beyinler farkedememistir durumu. aaa o da ne diyerekten uffacik bi dikkat cekmeden sonra, baslar bi anda pencereye döner.
iikk miikk diyerek kalakalirlar, herkesin beti benzi atar, ancak tik cikmaz. en kötüsü de pencerenin önünde oturan bi arkadas durumdan habersiz, millet onun oldugu yöne korku dolu gözlerle bakarken, kalakalir. noluyo yaa noluyooo diyerek, arkasina bakma cesareti bile gösteremeden kapidan tarafa kosmaya baslar. ve bu kisacik sürenin ardindan, biz arkadaslarla kahkahalara boguluruz.
simdi düsünüyorum da nasil olduysa atmamislar beni yurttan.*
