topluca geydirilmesi gereken bir durum.
başımdan geçen kısa bir anı şöyledir efendim.
ikitelli- mecidiyeköy istikametine giden otobüste bulunmaktayım. otobüsün sıkışıklığı ve her durakta durmasından dolayı arkalara doğru ilerliyorum. arka taraflarda bir kızın cama yapışmış ve ayaklarının yerden kesilmiş olduğunu gördüm. uyarmak istedim ikiliyi fakat baktım alan veren memnun ve ses çıkarmadım. çok bir vakit geçmeden otobüsün o ikiliyi izlediğini ve biçare olduğunu gördüm. artık bu görev bana düşmüştü gibi bir kanıya vardım bilmem neden. tek ahlak zapıtası benmişim gibi.
- bakar mısın arkadaşım ayıp değil mi ?
+ ses yok
- sana söylüyorum zibidi.
+ (zibidi diyince anladı sanırım ) ne oldu durağımı kaçırdık.
- yok burdan sana bi koyacam altına kaçıracan. (o zamanlar google da çalışıyorum kibarlık diz boyu o şekilde seslenmedim tabi)
- arkadaşım ayıp değil mi aile var çocuk var rahatsız olan var yaşlı var kebap var deniz filan derken sondakiler yok tabi
+ ee ne olmuş yani
- (baktım olacak gibi değil) tamam arkadaşım siz devam edin biz sizi izliyoruz bakalım nasıl götürecen kızı
artık bu laf oturdu mu anlayamadım kız ile erkek arasında 1 metre fark oluşuverdi.
