muhtaç olma açısından ve zihinsel gelişememezlikten yüzünden tanrı inancının hala geçerli olduğu cihetinden bakarsak.
on binlerce yıl önce yaşayan insanlar arasında da "yahu ne kadar geri zekalıyız hala tanrıya inanıyoruz. umarım ileri nesiller bunu düzeltir." diye lakırdıların geçtiğini varsayalım. ve bir daha ki nesil ve bir daha ki nesil... insanlık gelişiyor lakin beklentinin aksine geliştikçe tanrı inancı kaybolmuyor.
başka yerden cevaplamayacağım konuyu sadece bu yönden bakalım ve evet sadece bu yönden bakarsak bile tüm insanların, nesil ve gelişmişlik farkı olmaksızın tanrıya inanma gerekliliği vardır ve bu sürmektedir ki sürecektir. bu insan fıtratına armağan edilmiş bir lütuf olmakla birlikte kul olmanın da anahtarıdır.
