milli görüş'ün ve onun gömleğini giymiş, çıkarmış, çıkarmamış bütün sünger dimağlı bünyelerin yıllardır itelemeye çalıştığı, atatürk'ün "ne mutlum türküm diyene!"sini ikame ederek, bu toplumu ulus bilincinden ümmet bilincine sürükleme yolunda kullandıkları önerme, motto.
birinci dünya savaşı öncesi ve takip eden süreçte, götümüze en iri yağlı kazıkları sokanlar dindaşımız araplardı. Ha doğru, onları da kaypak ingilizler kandırmıştı değil mi? kan-ma-sa-lar-dı birader! bu nasıl bir çimento ki osurukla yıkılıyor?
olayı islamdan uzaklaştıralım ki bazı çük kafalı aklıevvellerin "din düşmanı" saldırısına maruz kalmayalım: hristiyanlık ve yahudilik için de hemen benzer şeyler söyleyebilirim. bu dinlerin de ulaşıp da -afrika'dan avustralya'ya- kan çıkarmadığı tek bir karış toprak parçası yoktur. Dinler, başlangıç noktalarından itibaren, çeşitli şekillerde bir zümrenin hizmetinde, maddi manevi çıkar amaçlı kullanılagelmişlerdir. Kimi cennetten tapu satmış, kimi allah kitap nutuklarıyla oy toplamış, kimi hanım arkadaş edinmiştir; zamana ve mekana göre değişmiştir dinden istifade etme yöntemleri. Ancak, dinin çimento olup savaşlara, ayrılıklara son verdiği görülmüş şey değildir.
Din, bireysel bir inanç sistemi olmaktan çıkıp, toplumsal hayatı düzenleme işine soyunduğu her noktada, tarihin yazdığı en kanlı hesaplaşmalara yol açmıştır. Slogan atmak kolaydır da tarih yazmak zordur. tenk yu.
