en acı intikamları hak eden insandır.
yıl 2003. yurtta kalıyorum o sıralar. tabii böyle yerlerin olmazsa olmaz eğlencesi o meşhuuur "katır şakalarıdır". bir gece, yattığım yatakhaneden 40 metre kadar uzaktaki helaya gitmek için uyandım. uzun koridorda birkaç küçük ampul bu koca koridoru tabiki aydınlatamıyor. ama yürünemeyecek kadar da karanlık değil. neyse çadır da dikili vaziyette, ağır adımlarla ilerliyorum. demirden yapılma öğrenci dolaplarından gelen acayip sesler umrumda olmuyor. çünkü aşırı derecede uykum var. helanın kapısının önünde durdum. ışığı yakmak için biraz içeri doğru uzanmak gerekiyor ve içerisi hiç gözükmüyor. ben el yordamıyla anahtarı bulmaya çalışırken birden elim kıllı tüylü acayip bişeylere değdi. hani kutsal damacanada eleman, şeytan kızı görünce okkalı bi "annanı sikkiiim" çekiyorya, işte aynen öyle bir korku yaşadım. dedim bu bir yarak ve ben yaraklara geldim. neyse ışığı yakar yakmaz karşımda o kadar korkunç bir yaratık duruyordu ki, elleri ters, ayakları ters, gözleri aşağıda, ağzı yukarıda.. kendimi koridorda bir o yana bir bu yana koşarken buldum. meğer adamlar kaç gün öncesinden organizasyon yapıyorlarmış. intikamım çok ama çok acı oldu onu daha sonra anlatırım artık.
