aklımın ucundan geçmezdi,
gezmekten sıkıldığım yürüyüş yolunda belki de son yürüyüşümü,
yağmurlu bir günde üşümeden yapacağımı..
veya annemin sabah kızarttığı ekmeğe yağ sürüp
televizyon karşısında son keyiflerimi çattığım..
gitmek insan oğlunun doğasında var
kaçmak delikanlılığın en asil kuralı
askerlik her vatan evladının tatması gereken ayak kokulu leziz yemeği belkide..
giderken bir çok değeri arkada bırakmanın verdiği hüzünse tarif edilir gibi değil.
ana,baba,abla,teyze,dayı,dost, arkadaş..
hayatta kalma sebepleri bunlar
ve bunları bırakıp gitmek sorun.
ama sen sözlük.. seninde yerin ayrı be..
çoğu kişi kimsenin sıfatını tanımaz,
yüzündeki çizikleri, boyunun kaç santim olduğunu, ne renk gözlerinin olduğunu bilmez.
işte o adamların hayatına tanıklık ederiz,
eleştiri olsun veya olmasın umarsızca dinleriz, anlatırız
arada kimse okumaz diye düşünürüz ama usanmadan yazarız içimizdekileri.
sen bunu kazandırdın bana tanımadığım hayatların yaşamına ortak ettin
onlarla birlikte hüzünlendirdin, güldürdün, "aman abi yapma be sende" dedirttin.
seni bu yüzden çok çok ayrı severim bilirsin.
hiç aklıma gelmezdi buraya uzunca bi süre dokunamayacağım,
elimin hiç kafa izni butonuna gideceğini düşleyemezdim bile.
bildiğin manita gibiydin ne uzak ne yakındın lan işte.
ben yokken hiç bi yere ayrılma ki ayrılmazsın bilirim parası iyi bu işin
ve iyi bak la kendine sıkma canını. ısrarla kafa izni almıcam amk senden.
