beethoven bir akşam yürüşten dönerken komşu evden müzik sesi duyar. birisi onun kısa bir süre önce bestelediği bir melodiyi çalmaktadır. beethoven sessizce durur ve dinler. sonra yavaşça müziğin geldiği eve doğru ilerler, kimin bu kadar mükkemmel piyano çaldığını görmek istemiştir. müzik sesi kesilince eve girer. tek bir mumun aydınlattığı küçük, basit bir odadır burası. üstünde hiç bir nota kağıdı olmayan bir piyano odada durmaktadır. çalan kız doğrulur ve beethoven onun kör olduğunu görür. 'nasıl böyle çalabiliyorsunuz? bu melodiyi nerden biliyorsunuz? diye şaşkın bir şekilde sorar. kör kız ' duyarak çalıyorum, ve her zaman yan komşumun evinden duyduklarımı çalıyorum.' diye cevap verir. beethoven 'sizin için bir şeyler çalabilir miyim?' diye sorar ve piyanonun başına oturur. çalmaya başladığı sırada odadaki tek mum söner. ay ışığı açık pencereden girmeye ve odayı aydınlatmaya başlar. beethoven .çalmaya devam eder. ay ışığı sonatı'nı da bu saatlere borçlu olduğumuz söylenir.
