bir keresinde devlet hastanesindeydim. bir kapının önünden geçerken durakladım. kapısında psikiyatri kliniği yazıyordu. klinik derken küçük bir oda, içeride doktor, başını ellerinin arasına almış, ağlamaklıydı. yanındaysa sürekli bir kadın konuşup duruyordu.
bu adamların ellerinden öpmek lazım. her gün tuhaflıklarla, zaman zaman da, polise yardım ederken, canavarlıklarla karşılaşıp sükunetini korumaya çalışmak kolay değil. her ne kadar hatasız, şampiyon insanların ülkesinde yaşansa da, takdir edilmesi gereken, ince ve uzmanlık gerektiren bir meslek icra ediyorlar.
