dün ard arda girdiğim 5 kredilik sınavların iğrenç geçmesi sonucu kendimi antakyanın eski dar sokaklarına attım. kaybolduğumu düşünürken avlulu eski bir evin önündeki ^^sanat çıkmazı^^ tabelasını gördüm. içeri sadece ana yola nerden çıkabileceğimi sormak için girmiştim ama kapının hemen girişindeki kıyafetlerin olduğu dolabın üstündeki yazı beni kendine çekti 'hiç bir şey sormadan istediğini alabilirsin' girişin hemen karşıda da bir mutfak girişindeki yazı:
im atölyesi kuralları:
1) buranın bir çalışanı yoktur.
2) herkes mutfağı kullanabilir. mutfakta çay her zaman bulunur, isteğenler kahvelerini kendileri pişirir,kullandığınız bulaşıkları getirip bulaşık makinesine yerleştiriniz.
3)mutfağı kullanma bedeli olarak, kendi belirlediğiniz değer dahilinde kutuya para bırakabilirseniz seviniriz.
yüzümde salak bir gülümsemeyle evin avlusunda dolaşıyodumki açık bir kapının içerisinin kütüphane olduğu farkettim ve şirin bir kız gülümseyerek yanıma geldi. ben sorularımı sıraladım o da herşeyi güzel güzel anlattı:
benim sorum: ben ilk defa geliyorum daha önce görmemiştim burayı mutfaktaki yazı ilgimi çekti nasıl geçiniyorsunuz?
şirin kızın anlattıkları: burayı kesinlikle kar amaçlı açmadık. topladığımz para mutfağın giderlerine zor yetiyor kirayı şimdilik kedimiz veriyoruz.
benim sorum: nasıl yani burayı açmanızdaki amaç ne o zaman ?
şirin kızın anlattıkları: burada gönüllü insanlar var ben tercümanım içimizde mimar avukat işletmeci bankacılar var. hergün birimiz burayla sorumlu oluyoruz kütüphaneyle birde ufak tefek temizlikle ilgileniyoruz. burada işlerimizin tamamen dışında amatörce tiyatro gösterileri düzenliyoruz .
ailelerimizde dahil herkesin beklentisinin aksine istediğimizi yapıyoruz . okulun bitti, hadi iş bul, evlen, hani çocuk... tabularını aşmaya çalışıyoruz. ailelerimizin belirttiği doğrultuda okuduk zaten. içimizde güzel sanatlar ,konservatuar okuyan kimse yok ama ,tiyatrolarımızı ,sergilerimizi, müzik dinletilerimizi burada sergiliyoruz. beklentiler bitmedi tabi ama biz böyle mutluyuz. herşey para değil biz manen mutluyuz . herkesten bizi anlamalarını beklememiyoruz ama tanındıkça bu evin kirasının çıkacağını ,hatta üstüne para kalıp belli derneklere yardım yapacağımızı umuyoruz.
şaşırdım kaldım. böyle düşünen insanların var olduğunu bilmek ne güzel bir sevinçmiş benim için sınav derdimi unuttum.
tabuları yıkmak bu olsa gerek.
hayran hayran dinledikten sonra bende çıkarttıkları küçük dergilerine yardımcı olma sözü verdim. boş zamanlarımı değerlendirmek için harika bir yer buldum.
