tam anlamıyla içinde bulunduğum durum bu. çevremde ki hemen herkes mutsuz, umutsuz, sorunlu ve agresif. dert yanan yanana. herkes hayatından şikayetçi. insan yakınlarının mutsuzluklarından arınması ve kendini iyi hissetmesi için bir şeyler yapmak istiyor, hiç birşey yapamasa da oturup dinliyor olabildiğince yanında olmaya çalışıyor. fakat unutulan birşey var; mutsuzluk bulaşıcıdır. yani her "şöyle mutsuzum, böyle çıkmazdayım" diye anlattığınız olay başkalarının da mutsuzluğu için bir neden olabiliyor ister istemez. tabi kimse bir paylaşımda bulunmasın herkes içinde yaşasın mutluluğunu ve mutsuzluğunu demiyorum ama olumsuzlukları en aza indirgemek gerekiyor ki istemekle alakalı, insan istesin yeter ki.
son olarak, "birçok insan" diyor dostoyevski, "mutlu olduğunu bilmediği için mutsuzdur". tabi anlayana..
