Ben çocukken düz duvara tırmanan, misafirliğe gidince direk vazoları yere atan, yaşıt çocuklara şiddet uygulayan, kızlara pandik atan, doktorculuğu çok seven, anaokulundan kaçan, tembel, arka sokağın takımına 2 sakıza transfer olan, inşaatların tepesine çıkıp ayaklarını sarkıtan, 7 yaşında e-5 te bisikletle gezen, bant ve tahtadan mınçıkalar yapan kısacası hiperaktif bir çocuktum. tabii iyi yönlerim de vardı biraz. Çok dürüst ve cesaretliydim. bir halt ettiğim zaman "ben yaptım" diyebiliyordum. arkadaşlarımı da satmazdım hiç. birde hiç ailemin cebinden habersiz para almadım. onun yerine mhallenin ortasından "annnnneeeeeeee, annneeeeeeeee" diye bağırıp para isterdim, mecburen verirdi. tabii eve gidince bedelini öderdim. Neyse Çok şükür hala hayattım. böyle bir çocuğum olsa, ne yapardım bilmiyorum. Allah sizden razı olsun güzel ailem.
