maalesef aşkımın sevgiye dönüşeceği kadar uzun bir ilişkim olmadı. ikisini de ayrı ayrı yaşadım.
sevginin içinde mantık vardır. seversiniz mutlu olursunuz.
ama aşık olunca hissettiğiniz herşeyi en uçta yaşarsınız. acı çekerken göğsünüzün ortasından kalbinizi söküyormuş gibi hissederken, aşık olduğunuz kişi yanınızdayken ya da ondan güzel bir söz duyduğunuzda mutluluktan havalara uçarsınız. aşkın iyileştirici hatta uyuşturucu etkisi vardır. hayata bakış açınız değişir, dünya renklere boyanır ve yüzünüzde dünyanın en kocaman gülümsemesiyle dolaşırsınız.
aşk mucizevi bir şeydir.
sevmek de çok güzeldir. esasında birine karşı birşey hissediyor olmak güzeldir. çünkü bence insan hissetmiyorsa yaşamıyor demektir. ama modern zamanlarda bu kadar hızlı tükettiğimiz duygularımızın esas nedeni hep bir alternatif olması. o olmadı başkası olur mantığı. çok çabuk sıkılıp vazgeçiyoruz ve duygu yoğunluğumuzun oranı düşüyor. insanlar aşkı bölüp biçiyor, yeni yeni anlamlar tanımlar ekliyor. bedensel aşk, cinsel aşk, maddiyat aşkı vs.
hızlı yaşıyoruz herşeyi çabuk hissedip çabucakta vazgeçiyoruz. hazır gıdalar gibiyiz, herşeyimiz konsantre.
umarım siz konsantre yaşamayanlardan olursunuz.
