ayrılık, bir insanın bir parçasını verdiği insandan kopması olayıdır.
hiç bir zaman kabullenemez, istemez.
kimi zaman bir dost ile kimi zaman bir akraba ile kimi zaman ise bir sevgili ile.
sonrasında anlar ancak ayrılık insanın aslında kalbinin suyu sabunu.
ayrılık acısı kalbin bir kere daha yaşadığının kanıtı, insanın bir kere daha piştiği bir çıta atladığı andır.
ayrılık acısı çok koyar, çok acıtır, çok inletir. Fakat ayrılıklar olmasa biz mutluluğu nasıl tanımlardık?
iyi ki varsın ayrılık. Sayende akan suyun bile değerini anlayabiliyoruz...*
