yarın görüşürüz dediği halde aksatıyor hep yarınları. çünkü pek bi' siki taşağına denk bu aralar. mutlu mu diyelim biz ona? öyle diyelim. ölüp gitmesi, gebermesi kimi insanları sevindirecek olabilir ama ölümünde kendisine dert edeceği tek nokta, dünyayı bu kıvrımsızlara bırakıp gidecek olmaktır büyük ihtimalle.
hayatını galata'da bir fotoğrafa, çiçek pasajı'nda yarım kadeh rakıya sığdıramayacağının farkında olsa da her kopan zincir halkasında ne yazacağını bir tek kendisi biliyor. uzunca anlatmayı sevdiği hiçbir şey kalmadı artık. her nasılsa sevmeyi sevmez oluverdi bu aralar.
bir de kötü haberi var ki tadından yenmez. ölmeyecek. kendisinin canını bilerek ve isteyerek yakmaya kalkanların canını yakmaya doymadan ölmeyecek. on yıl da sürse, yüz yıl da sürse ölmeyecek doymadan. var mısın iddiaya? ehehe : )
