persona ve yaban çilekleri'nden sonra gelen en iyi bergman filmidir. sinemasal açıdan da duygu açısından da öyle sağlam bir eserdir ki, bittikten sonra müthiş bir hazla kapatırsınız dvd'yi. aşk, acı, mutluluk, tutkular, ardından gelen hırs, öfke, ve yine kaybedişler, acılar, trajediler... fonda ise bir sirk. sinemanın gömülü elmaslarından.
