insan görmediği birine vurulabilir mi? bu vurgun ne kadar gerçektir ya da ne kadar mutlu eder insanı? inan hiçbir şey umrumda değildi. dış dünyaya tıkalıydı kulaklarım gizliden. senden gelen her mesaj için yüreğim ayrı çarpıyordu. aslında kısa olan uzun sohbetlerimizde kimseleri göremez olmuştum. diyorum ya ne kadar doğruydu bu bilmiyorum. inan o kadar eğleniyordum ki senleyken, değişik bir duyguydu bu. daha önceleri hissettiklerim gibi değil. sanki gerçek değil ama yalan da değil..
ama sen adım attıkça ben korkmaya başladım. duygularım hala aynıydı sadece korku eklendi üstüne. çünkü güvenmek o kadar zor ki çiçeyim. belki sen dünyanın en güvenilir insanısın ama ben bunu bilemem ki.. hele ki geçmişte kötü deneyimler yaşamışsam. bunun sorumlusu sen değilsin tabi ki. belki bana bunları yaşatmaya hakkım yok diyebilirsin ama o kadar büyüyememişim bak. çocuk kalan yanımla üzdüm seni..
öyle bir söylemde bulunmakla iyi mi ettim tartışılır ama ben açık sözlü olmak istemiştim. eğer özel bir ismi olsaydı ilişkimizin kafamda soru işaretleri olmasın istemiştim. olmadı. yanlış hesaplamalar, beklenmedik sözler.. gerçekten üzüldüm. mesajlarımızın hepsi duruyordu, onları gördükçe daha da üzüldüm. hani sen duygusal biriydin ya işte anjelika senden daha beter. göz yaşlarıma hakim olamadım. ama sonra onları da içime akıttım. birkaç gündür sessizleştim. sanırım böylesi daha iyi oldu. üzüldük belki -en azından ben- ama daha iyi oldu. ya da kendimi kandırıyorum işte.
belki bir gün bu yazdıklarımı görürsün umuduyla, hoşçakal çiçeyim..
