özlemek seni,
oturuyorken bir kafede,
tüm dünyadan yakınken,
öyle dizdize...
bilememek!
seni sen yapan,
ve herkeslere kapalı,
ve her şeylere uzak,
gizli kimyayı
sana bile...
öyle kırk yılda bir gibi
değil bana,
sonsuzda bir olduğunu,
bilmenin hiçbir şeye
değişilmez hüznüyle...
