çok partili siyasi hayata geçtiğimiz 1940'lardan beri onlarca hükümet iktidar oldu. binlerce hatta onbinlerce kişi parlemento çatısı altından geldi, geçti.
iktidar sahipleri bazen sağcılar, bazen solcular, bazen dinciler bazen de askerler oldu.
bu grupların hemen hepsi kendilerine yandaş olanları destekledi. bu yandaşlar karşıt görüştekilerle çatıştı. hiç bir zaman her kesimin memnun olduğu bir siyasi iktidar olmadı.
fakat ben kıt tarih ve siyaset bilgimle şunu biliyorum; 70 yıllık demokratik yaşantımızda, türkiye'de, hiç bir iktidar döneminde, hile ve hırsızlık yöntemleri uygulanarak üniversitelere sadece belirli bir kesimin öncelik tanınarak yerleştirildiği iddiası konuşulmadı.
sağcısı da, solcusu da, dincisi de, zengin ve fakiri de eşit şartlar altında mücadele ederek en temel haklarını, eğitim haklarını elde ettiler.
tarihin hiç bir döneminde türk toplumu bu kadar aşağılanmadı, bu kadar bayağılaştırılmadı, hırsızlığın, hak yemenin, namussuzluğun, şerefsizliğin bu kadar normal görüldüğü başka bir dönem olmadı.
beyler;
bu yapılan basit bir kamu yolsuzluğu değildir!
bu yapılan bir bankanın hortumlanması, ihaleye fesat karıştırılması, haksız kazanç sağlanması, devletin ve milletin aleyhine dahi olsa bir devlet kurumunun özelleştirilmesi değildir!
bu yapılan türkiye'nin ulusal çıkarlarını savunmamakta değildir!
bu yapılan teröre taviz vermek, etnik bölünmeyi körüklemek, askere cephe almak dahi değildir.
bunların hepsini biz bu iktidar döneminde yaşadık.
fakat bu yapılan tarifi imkansız bir alçaklığın, türkiye'nin geleceğine atılan bir bombanın, şerefsiz düzenden kazanç sağlamayı normal olarak gören bir geleceğin elit tabakasını oluşturma olayıdır.
söz konusu skandala karışan kişiler bunu amirlerinden, daha açık ifadesiyle siyasi otoriteden onay almadan gerçekleştiremezler.
bu skandalda ne yazık ki daha önce yaşadığımız diğer skandallar gibi türkiye tarihine kara bir leke olarak geçmiştir ve pek tabidir ki kısa bir süre içerisinde unutulup gidecektir.
