eline bi tas alirsin, sikarsin, sikarsin. seklini degistirmeye calisirsin. bi süre sonra degistiremedigini farkedersin. aksine senin canin yanmaya baslar. ve o tasi birakirsin elinden. artik birakmak gerektigini anlamissindir. ancak o kadar uzun süre tasimissindir ki o tasi, agirligina alismistir elin, yoklugu bir bosluk hissi uyandirir. iste bu bosluga kolayca alisamazsin. dogru oldugunu düsündügün seyi yapmis olsan bile..
