dibine kadar hissediyor musun sende yalnızlığı..
mesela ağlar mısın insanlar seninle konuşunca..
insan gibi hissettiğin için mutlu olur musun
sırf biri sana cümleler kurdu diye
peki sakladın mı sen hiç en olmadık yerlere hüznünü
kapattın mı korktuğun için çocuk bakışlı yüzünü..
sakin kalmak için nefesini tuttun mu hiç beceremesende..
yaptığın gurursuzluklara üzüldün hep..
hep sen verdin.. onlar daha çok istediler..
kan verdin can istediler..
aşk verdin.. acı verdiler..
kimsesizliğine kurban verdin kendini..
adak sandılar..
ellerini.. ellerini açtın.. iki damla çarpsın diye yüzüne..
dua dediler..
onlar hiç bilmediler..
senin ne kadar vazgeçtiğini..
neleri atladığını..
nefes alış şeklinin neden farklılaştığını..
onlar umursamadılar..
onlar senin gözlerine bakmadılar..
sen çölleri sularken yüzünden akan yaşlarla..
onlar kalbini tundraya çevirmeye çalıştılar..
insanlar..
ne sen sevebildin onları.
ne de onlar sana sevmen için sebep verdiler.
onlar.. kendilerine zerre zararı olmayan ağaçları bile kestiler..
onlar.. kendileri için yaşıyan adamları bile idam ettiler..
kaç..
ne olur sen kaç bari..
kurtulmak mümkün değil belki ama..
