güneşin batmadığı ama hiç ısınamayan hep soğuk topraklardır.
her şehrin uykuya yüz tuttuğu terminallerinden kalkan otobüslerin, başını buğulu cama dayayıp dalıp gittiği hayallerin ve arka arkaya geçmekte olan direklerin ışıklarında, sessizce mıraldanarak söylediği bir şarkıyı/türküyü bu hüzne boğan bünyelerin memleketi olan başkenttir..
rastlantıları vardır bu şehre çıkan yol ayrımlarında. her yol tabelası, kalan kilometreyi değil, bu şehrin aşka olan inancına ait dereceyi gösterir. yaklaştıkça ekvator sıcağı, uzaklaştıkça antartika'da bir buz adası olan..
şarkıları vardır sonra, her kelimesine tonlarca anı sığdırılan. her ritmi gözler kapalı tekrarlanılan. ne hikmetse, "her şey o'nu hatırlatan"..
ve unutmadan; kalbimin başkenti, biletsiz yapılan yolculukların, en güzel olanıdır.
