hayallerde yaşanan şiddetli yıkıcı gücün ardından gelir umutsuzluk, hayalsizlikle beraber. sevmez çünkü yalnız dolaşmayı, bir de paylaşmayı istemez barındığı insanı, yapayalnız bırakıverir acımadan. yerleşti mi insanın içindeki tüm yaşama sevincini sömürür, ne iştah bırakır ne de uyku. ne çikolatanın tadı kalır ne çiçeklerin rengi. kötüdür umutsuzluk çok kötüdür elbet; ya umutları kırana ne demeli? hele tüm bunlara rağmen onu sevmeye devam edene...
