geçen sene taksimde yürürken karşıdan bir kız geliyordu. çok güzel görünüyordu, görür görmez sanki masallarda anlatılan o masum ahu ceylanlardan birini gördüm sandım. lise arkadaşım dı bu. adını burda veremem fakat lisede ayakkabı alacak parayı bile bulamazdı, hatta birkeresinde babam bu kıza yardım olsun diye ayakkabı kıyafet almıştı. herneyse. biraz daha yaklaştı, sonra birşey daha farkettim arkasından bir çakal geliyor. çakal dediğimi siz anladınız, ellerinde zara, armani, lacoste gibi markalara ait poşetler kızın arkasından yürüyordu. aşkın falan filan diyordu kıza, bir an kızın adına sevinsem mi üzülsem mi anlayamadım. sonra kız yanıma yaklaştı nasılsın moruğum dedi. iyiyim dedim. sonra kocasıyla beni tanıştırdı. kocası mutahitti. kocası dedi buyrun evimize gelin filan dedi. yok saolun dedim. buyrun o zaman eve bırakalım. yok sağolun motorsikletim var dedim. sonra otoparka yöneldik beraber. kızla adam lüks bir otomobile bindi bana el salladılar. fakat adamı görmeniz lazım resmen leyla olmuş. kıza bakaraktan arabayı çalıştırdı devam etti. ben ise kaskımı taktım motorun anahtarını takıp çalıştırmadım. biraz düşündüm kendi kendime ulan kızlar ne şanslı filan.
işte bu olaydan sonra anladım ki bir kız sadece güzel olmiyacak birazda zeki olacak. hatta çokta güzel olmasına gerek yok zeki olacak. hani derler ya erkekler daha zekidir diye ha bu doğru ona inanırım ama, ulan bide düşünsene kızlar daha zeki olsaydı halimiz nice olurdu.
