1654.
-
zekai eve geç kalınca nazan endişelenir, uyku tutmaz. bu arada mürsel uyumaktadır.
nazan(dürterek):
'mürsel, mürseel kalksana. aşkım kalksana bi.'
mürsel(sakin bir ses tonuyla):
'kedidir kedi.'
nazan:
'şimdi tırmalayacağım seni ha. bak saat kaç oldu zekai hala gelmedi.'
