dün şahsıma en iyi arkadaş tarafından yapılmış iğrenç ve hiç komik olmayan şakadır.güldürmemiştir.
arkadaşın babası aramış ve bana arkadaşımın 2 saat önce metroya binmiş olmasına rağmen hala eve gelmediğini söylemiş,bi haberimin olup olmadığını sormuştur.elbette haberim yoktur ve şahsımı bir endişe sarar.
-nası yani? nası gelmez eve yaa ne olmuş olabilir ki 2 dakkalık yolda??
*kızım ben de çok endişelendim artık düştü bayıldı mı ne oldu ben şimdi çıkıp hastanelere bakıcam.
-ayy öyle demeyin allah korusun.
*neyse kızım ben o zaman çıkıp bir bakayım..
-tamam bir haber alırsanız haber verin...
telefon kapanır.bu haber hemen anneye anlatılır.arkadaşımı kızı gibi seven annem şoka girer telefona sarılır.bu sırada arkadaş kişisi kendisine acil durumlar için verdiğimiz anahtarla eve giriş yapar.yüzünde kocaman bir gülümseme elbette.annem onu görünce rahatlayıp ağlamaya başlar,ben hiç bişi demeden şok içinde sırtıma döner yürür giderim...
