yahu sarılıp uyumak ne zamandan beri 'sadece' cinselliğin bir parçası oldu?
siz hiç çaresizlik anınızda, sıkıntınızda, üzüntünüzde birilerine sarılma ihtiyacı duymadınız mı?
nasıl bencil yorumlardır bunlar aklım almıyor?
bazen kardeşinize, annenize, babanıza, dostunuza sarılmaz mısınız siz? onlara sarılarak uyumak istemez misiniz?
her insanın bazen gücünü yitirdiği, yorulduğu, huzuru, güveni hissetmek istediği anlar vardır! kabuğuna çekilmek ister belki! ne mutlu ona eğer sığınacağı bir kucak varsa, bulabiliyorsa!
anlamıyorum, samimiyetimizi ne zaman yitirdik de sarılarak uyumanın altında bile insani değil hala zevke dayalı bir bakış açısı yaratabiliyoruz?
romantizm değildir bunun adı, sevdiğiniz insana verdiğiniz destektir. konuşmadan da gösterilen anlayış ve şevkattir!
ve evet, bunlar her insanın zaman zaman ihtiyaç duyduğu, insani duygulardır, bir zaaf veya bir zevk unsuru değil!
