insanı yaptığı her işten soğutan bedensel ya da zihinsel yorgunluktur.
sanırım bende de kronikleşti bu ve nisan ayına girmemizle iyice yoğun hissediyorum. ankara'nın göt donduran soğuğunda da yaptığım şey, yani sabah 7:30'da kalkıp, saat 3 gibi eve dönme işi son günlerde bana zulüm gibi geliyor. hele sabah alarm çaldığında 5 saniyede normalde 5 dakikada düşünebileceğim şeyleri düşünüyorum; ''bugün gitmesem mi.. ya da gideyim ama geç gideyim.. şimdi kalkmazsam hiç gidemem en iyisi akşama kadar yatayım vs''
fiziksel yorgunluğu geçtim, zihinsel yorgunluk bitiriyor insanı asıl. sanki kafa boyna zorla tutturulmuş da yük taşıyormuşum gibi hissediyorum. baş ağrısından bahsetmiyorum bile. tabii bütün bunlar da doğal olarak sinire neden oluyor ve en ufak bir şeyde şalter atıyor. işte bu yüzden nefret ediyorum bahardan.
