hani diyordu ya üstad; "herkes ölür. fakat, herkes gerçekten yaşayamaz" diye. tiye alındı bu özlü söz yerine göre. t.şak muhabbetlerinin malzemesi oldu. teknolojinin k.çının tavana vurduğu şu yüzyılda, kaloriferli odalarımızda, sokakklarda elleri buz tutan, çöp tenekelerinden ekmek ayıran bünyeleri görmezden gelerek yaşayan bu insan buz dansı nı gözlerini kırpmadan izlerken "galiba, ölüyorum anne" diye açlıktan ölenlerden bi haberdir.
"yaşadın diyelim lan" diyorum kendisine. "farzet ki bin yıl. ölümün ve ölümünden sonran nasıl olacak senin?"
