mecnun: sevgilim, şu meyve ağaçlarının tepelerini gümüşleyen
kutsal ay üzerine yemin ederim ki...
leyla: efendim ?
mecnun: sevgilim şu meyve ağaçlarını diyorum ya bunların üstüne...
leyla: nasıl ?
mecnun: meyve ağacı değil mi ya şu ?
leyla: ne meyve ağacı, kimsin sen ?
mecnun: ama yani şimdi el kol hareketi falan yapmasana şu anda.
leyla: kimsin?
mecnun: hiçbir şey hatırlamıyor musun sen ?
leyla: hayır.
mecnun: hiç mi bir şey hatırlamıyorsun ya ? (tipik türk tepkisi)
leyla: hayır dedik ya allah allah.
mecnun: ama leylacım bu hafıza kaybı sende asabiyete de biraz sebebiyet vermiş. o kapıları falan hatırlasan bari ya onları da mı hatırlamıyorsun. allah allah hiçbir şey hatırlamıyorsun yani he. yarın napıyorsun mesela ? yarın gidelim ben alayım seni okula götüreyim.
leyla: okul ? bu halde okula ?
mecnun: ne var halinde bir şey yok ya on numara canavar gibisin valla. bence eğitim önemli bak. derslerini yarıda bırakma bu şekilde. hee götüreyim seni yarın.
leyla: olur mu öyle şey ya. ben istesem zaten evdekiler götürmez.
mecnun: ya o kolay napıyorsun biliyor musun. baba beni okula gönder diyorsun bana mesaj atıyorsun ben yarın gelip alıyorum seni. tamam mı? hadi allah rahatlık versin. oldu. varlığının tiryakisi... bu da mı hiç bir şey demiyor. neyse tamam yarın geliyorum ben.
