her neyse ben nick altımı gayet subjektif birtakım açıklamalarımla kirletmek istiyorum. bugün gayet gergin bir şekilde işime gitmeye çalışırken katil olmamak için büyük sabır, sebat gösterdim. yani, bir insan artık şunlara ana avrat dümdüz gitmeyi bırak sesini bile çıkarmıyorsa, o kişi cennetliktir, ben diyim babuş.
- otobüsteyim. oturmuşum, kitabımı okuyorum. durağa geldik, insanlar otobüse binmeye başladılar. bu tutamaçlar varya, hah, bi liseli piç onu tutmaya çalışırken kafama çarptı. abartmıyorum. çarptı adam kafama. 'ah özür dilerim yeaa.' dedi. gözlerimden ateş çıkartarak baktım çocuğa, 'senin kemçük ağzını skiim.' dedim içimden. hayır, anlamadığım, nasıl başardın lan oturan birinin kafasına çarpmayı. saçımı da bozdu it ya..
-yine otobüsteyim, oturmaya devam. bi adam durdu tam karşımda, erekte olmuş. her neyse mesele o değil, zaten ben, kitap okuyorum.şimdi o adama soruyorum ; minicik ayağıma nasıl bastın ya.. minicik lan ayaklarım benim. nasıl bastın, hayvan herif ya.. sinirimden kuduruyorum aklıma geldikçe.
bu iki olay işyerime varana kadar tekrarlandı. eve dönerken de... yani bugün kafama çarpmalarından kafam ambele olmuş, ayacıklarım pestil olmuş şekilde evime, yatağıma kavuştum.
