ortaokula falan gidiyorum,çok küçük sayılmam, babamın babaannesi bizde kalıyor, yaşı çok birde genç yaşta oğlunu gömmüş,kocası bırakmış başka kadına gitmiş,hatta savaş görmüş kadın.ufak tefek zayıf,basında beyaz örtüsü sürekli çıkıp gidicem ben köyüme diyor kapıları kitliyoruz gitmesin diye,yaşadıkları+yaşı gereği bunamış, herşeyi karıştırıyor;babamı ona görücü geldi sanıyor,bizi komşunun çocukları sanıyor.
bir gün annemler güne gitti beni de eve bıraktılar büyük babaanne çıkıp evden gitmesin diye, lan benim aklım yok ki bu cocuga ne emanet ediyorsunuz siz dimi? bende evde top oynuyorum.geldi soru sordu oğlum nerde, ee kardeşim beni almaya gelcekti, nereye gitti hayrettin... bu bahsettikleri çoktan ölmüş insanlar..ilk basta cevap verdim,sonra sıkıldım salak saçma cevaplar veriyorum. oğlun gelcek telefon açtı hayrettinle yoldaymış falan gibi... sonra yolladım odasına.gene geldi evladım ses yapma başım agrıyor dedi,ben öküz hayvan aaaa yeter be bi rahat bırakmadın hadi git odana diye tuttum kadını kolundan sürükleyerek götürdüm odasına...sonra gün geldi öldü...
lan kaç yıl oldu hala vicdan azabından ölecekmişim gibi hissediyorum.lan ben ne iğrenç bir hayvanlık yaptım...bu yaşa geldim aklıma geldikçe gözlerim dolar. lan keşke yapmasaydım.taaaa kafama sıçayım ben. umarım Allah affetmiştir beni,çok üzüldüm yaptığımdan çok utandım.büyük babannede bunak ya belki aklından hemen uçmuştur, belki kızmamıştır bana,nolurrrr kızmış olmasın ya.keşke yapmasaydım.
