tarihte farklı devletlerden/ülkelerden hıristiyanların genelde papalığın ön ayak olmasıyla biraraya gelerek hıristiyan olmayan (genelde müslüman) devlet ve topluluklara karşı yaptıkları askeri seferlerin genel adıdır. en meşhur olan ve genelde bu adla bilinenleri, özellikle ispanya'da müslümanlara karşı yarımadanın önemli bir bölümünün hıristiyanların eline geçmesi ile sonuçlanan seferlerden alınan cesaretle ve papalığın önayak olmasıyla başlayan ve 11.yy. sonu ile 13. yy. arasında kudüs'ün ele geçirilmesi ve korunması amaçlarıyla yapılan toplam 7 seferdir. ancak bu 7 seferden bizans'ın başkenti istanbul'un işgaliyle son bulan örnek dahi vardır; tunus'tan ileri geçmeyeni de vardır. bu seferlerin ilkinde kudüs haçlıların eline geçmişse de sürekli ellerinde tutamamışlardır. yine de bölgede 13.yy. sonlarına kadar en azından kalıntıları devam eden bazı haçlı devletleri veya feodal yapıları kurulmuştur ve bu da savaşla geçmeyen zamanlarda müslümanlar ile hıristiyanlar arasında daha yakın temasların oluşması ve o zaman ileri bir medeniyete sahip olan müslüman toplumlardan hıristiyanlara bazı teknolojik buluşların ve kültürel eserlerin aktarılmasına vesile olmuştur.
öte yandan haçlı seferi mantığı bahsi geçen 7 seferden sonra da sürmüştür. özellikle 14. yy.dan itibaren hedefi daha ziyade bizans üzerinden avrupa'ya doğru genişleyen müslüman türk beylikleri, bir noktadan sonra da özellikle osmanlılar olmuştur. umur bey'in başarıları nedeniyle ege adaları ve izmir üzerine yapılan haçlı seferi ( (bkz: umur bey), (bkz: umurca gazileri)) , niğbolu savaşı'na yol açan haçlı seferi, inebahtı savaşı 'na yol açan haçlı seferi gibi örnekler verilebilir.
rönesans ve reform dönemlerinden sonra bu yaklaşımdaki askeri harekatlar giderek azalmışsa da, tutucu avrupa ve amerikan çevrelerinde bu zihniyetin halen sürdüğünü ve farklı adlar altında da olsa zaman zaman ortaya çıkabildiğini söylemek çok da yanlış olmaz.
