Bedenlerin kusurlarını göstermeye zorlayıp yorar insani. Bedenlerin mevsimidir yaz; yani sükseli bir kimse değilsen bitiktir işin. Süklüm püklümsündür bütün mevsim...
Bahar, tehlikelidir. Insana olmayacak işler yaptirdiği gibi çabucak kaçtığı için suçu hiçbir zaman ispatlanamamiştır. Tekin degildir yani...
Sonbahar, baslangıç ve sondur. Niyeyse hep bir şeye karar
vermelisindir sonbaharda. Bu yüzden durup denize, denizsiz yçerlerde göğe bakılmalıdır hep. "Yagmur yaginca deniz cogalır mi?" diye sormalidir. Niyeyse...
Mevsimlerin en merhametlisidir kış. Evin mevsimi; sarılmanın, sarınmanın, sarmalanmanın. Sıcak çayların, derin sohbetlerin, efkarlıca içmelerin mevsimi... Karsılaşmaların değil "buluşmaların" mevsimi... Sıcak olan
herşeye doğru neşeyle yönelmenin, böylece hep beraber ılımanin..
yaşamin çamursu halini uzun uzun düşünmenin mevsimi...
Atkılar ve şapkalar yuzunden dağılmış saclarımızla bizi güzel bulacak birileri olacak mıbu kış?
Yatak 36.7 derece olacak mıgirdigimizde?
Yoksa boynunu kendine yaslayan kuğuar gibi mi olacağı bu kış da?
Öyle işte.. Mevsimlerin en ince fikirlisidir kış...
