kanka, ben bu yazıyı sana yazdım. farkettim ki ben senin için sıradan biriyim. öyle miyim? hiç konuşmadık. ben hep hayaller kurdum kanka. aynı üniversiteye gideriz dedim. hayattaki sıkıntıları birlikte atlatırız. manitalarımızı alırız gezeriz. birbirimizi askere uğurlarız. sonra düğününde oynarım. en mutlu günlerde hep birlikte oluruz diye hayaller kurdum hep. çünkü sen farklıydın. sen herkesten farklıydın kanka. sen çok iyiydin. sen gördüğüm en mükemmel kişiliktin. ama ben senin için sıradan biriydim. belki sevabına arkadaşlık ettiğin biriydim. ve belki 2-3 ay sonra bağlarımız kopacak tamamen. üzülüyorum kanka. neden böylesin? sence de biraz soğuk değil misin? tabi ilk başlarda böyle değildin. beni tanımadan önce mutsuz olduğunu tahmin ediyorum ama 5 ay boyunca dünyanın en mutlu insanıydık ikimiz. sevgililerimiz vardı. tabi ikimiz de tanımıyoduk birbirinin sevgilisini. herşey gizliydi. konuşmadık. öncemizi bilmedik ikimiz de. çünkü sen kapalı kutuydun. bilmeceydin. çözemedim. çözdükçe dolandın. tam çözüyorum derken, uzaklaştın, kaçtın. ben senin kadar güvenilir birini ömrüm boyunca bulamıycam sanırım. ve senin kadar mükemmel birini. tabi bilmiyorum. hepsi benim kuruntularım da olabilir. bişeylerin yolda gitmediği kesin ama ne bilmiyorum. neyse kanka. şu anlık yanımdasın. bu bile güzel. iyi ki varsın. inşallah aynı üniversiteye gideriz...
