toplam kalite yönetimi organizasyonun temel amacı olarak "müşteri tatmini"ni öngörmektedir. kâr bu "tatmin"in bir sonucudur. öte yandan klasik anlayışa göre firmanın sahibi sermaye sahibidir. firma sahibi ile "kâr"dan pay alacak diğer gruplar arasında (müşteriler,çalışanlar,satıcılar...) bir çatışma vardır. oysa toplam kalite yönetiminin özünde göre bir çatışma değil bir birleşme vardır. Çünkü firmanın esas varlığı sermaye değil "insan kaynağı"dır (bkz: human capital). Bu insan kaynağı "müşteri memnuniyeti" için mal/hizmet üretmektedir. Dolayısıyla hammadde satıcısından (bkz: supplier) başlayarak malı müşteriye verinceye kadarki zincir üzerinde yer alan tüm işletmelerin işbirliği yapmaktan çıkarları vardır. Çünkü tüm firmalar müşteriye hizmet etmek için kurulan "sistemler"dir. bu görüş daha da ileri götürülerek, toplumun her kesminin işletmenin "paydaşı" olduğu, dolayısıyla işletmelerde yönetim değil "yönetişim" (bkz: corpate governance) uygulaması olması gerektiği ileri sürülmektedir.
