Ve sonra elini tuttum. bulutların üstünde kahvemizi içmeye devam ederken. gülümsedi bana, fincanı son kez öptü ve kahvesini bitirdi. "biraz uçalım mı" dedim, "mor fillerin arkasında bir diyar varmış tezatı dışlamış". kafasını salladı "evet" dedi onu düşlediğim, uygun gördüğüm tatlı sesi ile. filleri geçtiğimizde kanatsız bir martı ile yarış tuttuk. bulut da tuttuk elbet ama en zevkliksi balinalardı. birden bir ses martıyı kaçırdı ve...
-...saat 9 olmuş ya...
"dokuz mu?" dedi şaşırarak. gülümsedim. belki gerçekte de görüşürüz...
