tek başıma gittiğim ilk film. güzel oluyormuş bundan sonra hep tek tabanca !!
filmin konusu oldukça hayatın içinden ve herkesin kendi çevresinde yaşanmış bir örneği vardır bu konuyla ilgili. alevi kız, sünni çocuk.
oyunculukların hepsi çok iyiydi ama ahmet mümtaz taylan ayrıca görülmeye değer.
olaya çok yönlü bakılmış hem sünnilerin hem de alevilerin ortak hassasiyetleri göz önünde bulundurulmuş.( daha önce başıma geldiği içinmidir nedir bilmem ama çok duygulandım filmde yaşadıklarım geldi aklıma alevi sevdiceğimin annesi gibi bir anne vardı filmde ve benim sevdiceğim gibi de bir kız).baba oğul ve anne kız dialogları çok iyiydi, öyle ki her evde olan fakat hiç bu kadar net konuşulamayan dialoglar.
filmin esas konularından biri de alevilere yönelik yapılan katliamlar, çorum olaylarından bahsedilmiş orda yapılan vahşet bir kaç sahneyle göz önüne serilmiş. bir sahnedeki anne kız dialogu çok hoşuma gitti mesela annesi kızına sünni çocuktan vazgeçmesi için bir sürü nasihat ediyor ve sünnilerin alevilere çorumda yaptıklarını anlatıyor hatta daha ağırı kendi yaşadığı zorbalığı, yediği dayağı anlatıyorancak kız çocuğu sevdiğini ve bırakmayacağını söylüyor ki, anne basıyor tokadı kızın cevabı manidar ;
- gücün bana yetiyor değil mi ? söyle şimdi onlardan ne farkın kaldı ?
filmi gidip izlerseniz ne demek istediğimi anlayacaksınız, bir de şöyle bir sonuç çıkıyor.
attığınız kurşun gelip sizi vurabilir ve ancak o zaman anlarsınız kurşun yarasının nasıl yürek yarasına dönüştüğünü.
