abicim bunun bi sonu yok mu ya?
vallahi kafayı yicem.
şaka yapmıyorum.
yemin ederim çıldırcam.
hayat enerjimi çekip alıo benden.
aklımda sürekli çalışılması gereken dersler olduğundan kafam asla rahat olmuyo.
arada bi kafam dağılsın diye dışarı çıktığım zamanlarda bile aklıma ders gelio ve ne işim var burada psikolojisi ile iyice geriliyorum.
bildiğin asosyal oldum ya lan!
ilkokulda bile sevmezdim zaten çalışmayı.
babaannem "liseden sonra tamam" derdi.
hep liseyi bitirmeyi hayal ederdim ben de.
bırak liseyi, üniversite bile bitti ama bu ıstırap bitmedi.
anladım ki babaannem bile yalan söylemiş.
sonu yok sanırım bu işin.
çalıştığımız dersinde faydasını görsek anasını satıyım.
yaşım nerdeyse 30 oldu.
hala bebe gibi diz kırıp ders çalışıom.
böyle hayat olur mu ya.
okumak istediğim kitaplar var.
ama dersle alakasız olduğundan okuyamıyorum.
izlemek istediğim filmlerden bahsetmiyorum bile.
bunları "ders çalışmaktan vakit kalmıyor o yüzden yapamıyorum" demiyorum.
ama ders çalışmadığım zamanlarda bile ders çalışmam gerektiği fikri hep aklımda olduğundan dolayı tat alamıyorum.
ulan yarın ölüp gitcem.
ilerde bebelerim gelir "siktiğimin delisi boyuna çalışırdı" die mezarma sıçar valla.
bi dikili ağacım yok anasını satım.
bu işte bi sıkıntı var ama bulacam olm onu.
du bakalım.
ama ben onu bunu bilmem de üniversiteyi 7 yılda bitiren adamın bu eğitim işini bitirdiği yerde bırakması lazımmış hacı.
o değil de bütün bu psikolojiden sonra gider bi de doktoraya falan kaydolursam bütün sözlük bir olun ...
neyse bişiler düşünürsünüz artık.
işsizlikten ne yapacağımı şaşırdım.
okuyorum mütemadiyen.
