8 veya 9 yaşımdayken dişçiye gitmiştim. çok fazla yaptığım bi eylem değildi, hatta son 8-9 yıl hiç gitmemiştim. baktık gitmek farz oldu bi kolda anne ile gidilir güzel dişçi ortamına. sıra beklenirken, 80 sayfalık bir kitabı bitirmişliğim vardır.* girdim sonunda dişçinin mekanı. baktı dişime, çekmek lazım dedim. ben de gençliğim de afacan bi tipim hergün kavga eder, dayak yerdim yaşardım yani bunları. çek anasını satıyım nolcak dedim. baktım doktor çekti kenardan bi iğne. en korktuğum şey, dişçimin elindeydi. koluma falan yapacak sandım. baktım ağzıma sokmaya çalıştı. dedim hobaa, olmaz ki böyle olay. annem beni orda oyuncak vaadiyle kandırdı. sokturduk ağzımıza iğneyi. ulan öyle bi acı yok, bak halen aklımda. uyuşmadan tamam uyuştu yahu dedim ki çıkarsın şu lanet olası iğneyi diye. aslında asıl acı az sonra yaşanacakmış haberdar değilim. uyuşmamış diş etimden çektiği o diş, gözlerimden hayatımını bi film şeridi gibi geçirdi. sonra oyuncağımı aldım ama hala acıyo. *
