karşı dairesindekileri oturanları tanımıyan var mı? var.
çift asansör olması dolayısıyla apartmandakileri asansörde bile göremeyenler var mı? var.
evde kuran okutulur, apartmandan on tür bahane üretip kimsesi gelmeyen var mı? var.
kimdir? nedi? ne idüğü belli olmayan kimseye apartman kapısını açıp tebessümle selam verip çıkan var mı? var.
mahalle kültürü can çekişiyor. kimse kimseyi tanımıyor, tanımak da istemiyor.
nerde o eski günler dedirtip bizleri imrendiren mahalle piknikleri? hasta komşuya çorba götürmeleri, cenaze evinde bir taşım yemek pişirtmeyip komşunun tencelerce yemek götürmesini, imece usulu yardımları, kapı önü sohbetleri, yollarda tebeşir izlerini * arar olduk. artık yakar top, kovalamaca, saklambaç, misket, ip atlama, kör ebe, istop oynayan çocuk göremiyoruz yada yanlış yere mi bakıyoruz. dizleri yaralı çocuklardık biz. 2 mahalle aşağıdaki musine teyzenin şeker yanında para vermesiydi biz oraya sürükleyen. art niyet yoktu temizdik hep. neden kirlendik? neden korkuyoruz birbirimizden?
dilruba, ahmet, türkan...
son olsun!
