uzundur kaçıyor opak
ı$ıktan açığa çıkardığı
yakla$ıyor gövde
yolları geceliyor geçerken
bir zamanlar çölleri ormanları denizleri de öyle
kalabalığın vah$i örtüsünde
fizik yasalarıyla çıktığı sürek avı
çekirdeği saklamanın ham yalnızlığı
geri emiyor gölgeyi
verilmez olan
ba$ka gözleri erteleyen
yalnızca opak doku
gündeliği yerine getiren ölümlü nesne
onu bizden geleceğe kaçırıyor
kendinin ba$ka'larıyla yer deği$tirerek görünüyor
ilerliyor, her yere vesikalık gövdeler bırakarak
$imdiki zamanda çoktan geçtiği köprü
bir gün bütün izleri havaya uçuracak
ba$ka kalplerde daha tanıdık olacak bir gün
ondan süzülen ı$ığa aldanıp
daha dün aramızdaydı, diyenler bamba$ka birini hatırlayacak
