ben bu yazıyı sana yazdım, evet, sana..
Bir izin vermedin kendimi anlatmama hep kendini anlattın, hep kendini...
Oysa söyleyeceklerimi sıralıyordum kafamda bir bir.Susuyordum sonra sen konuşunca, zaten aklımdakiler de uçup gidiyordu usulca...
Bazen kelimelerle değil, belki ima yoluyla kendimi ifade ederim diye ne saçmalardım, sen de bakardın öyle, sadece bakardın alaylı alaylı...
Ben bile senin kadar sevmedim seni, seni sevmekte seninle yarıştım anlayacağın, kaybettim...
Dar vakitlerde geniş zamanlar yaşamak için çok, çok çabaladım, seninle ilgili bileceğim her küçük ayrıntı kardır diyerek. Yine bu yüzden ben sustum, sen konuştun...
gitmek üzeresin ya hani, şimdi ben susuyorum, anılar, yaşanmamışlıklar, gözyaşları konuşuyor...
