Yukarıdaki bir entryde dilruba isimli yavruya yaptıklarını anlatmış.
Yok hicbir şey bu Kahpenin evladına söylediğimde yüreğimi soğutacak. Orospu cocuğu mu diyeyim? Anasını sikeyim mi diyeyim? Yok. Olmaz. Hiç etkisi yok.
Dilruba'nın çırpınışı gözümün önüne geliyor. O minik canının yok olmamak için verdigi mücadeleyi -istemesem de- beynim canlandırıyor. O cocukların bicaklanirken o sırada sağ olan cocukların sıranın kendilerine gelmesini beklediği anda hissettiklerini hissediyorum.
Tüylerim zaten diken diken de ağlamayayım diye de zorluyorum kendimi. Kendi cocuğunuzu o durumda düşünün dememe vicdanım elvermez ama sevdiğiniz birini o durumda düşünün.
Hukuğun uygulanabilecegi yerlerin, suçların bir sınırı olmalı. O sınır, iyi insanların vicdanlarını yaralanması olmalı. iyi insanların, dürüst insanların vicdanlarını kanatan, koca bir ülkenin moralini sifirlayan, şeytani hislerle işlenen bu gibi suçlarda ceza, o suç ne şekilde işlendiyse, işleyene aynısını yaparak verilmeli.
O kahpe dölüne tecavüz edilip, fiziken ve ruhen çekebilecegi maksimum acı neyse çektirilerek öldürülmeli. Bir ip geçirip sallandirmak ödüldür ona.
