13 albümünün en vurucu şarkısı. tamam albüm genel olarak konsepti sağlayamamış, bazı fedakarlıkları çeşitli durumlar sebebiyle verememiş olabilir, ama bu albümde teslim ol gibi hafif hüzünlendiren, anason gibi benim gibi hayatında hiç rakı masasına oturmamış adama durumu hissettiren şarkılar olduğu bir gerçek. dinlendiğinde en yıkıcı şarkının bu olduğu epeyce aşikar bir biçimde ortaya çıkıyor. albümdeki hiçbir şarkının yapamadığı şeyi, tekrar tekrar dinleme isteğini doğuruyor. muhtemelen albüm için yaratılan ilk eserlerdendir bu şarkı, belki de en eskisidir. özellikle şu iki dizedeki duygunun yabancısı olmayanlar, çocukluğunun geçtiği sokakların, okulların önünden geçip kaygı ve özlem dolu bakışlar atabilirler:
her ankara sabahı gibi belki biraz üşüyorsun
ama olsun eskiden beri üşümeyi seviyorsun
hem zaten, kaygılarımız, özlemlerimiz değil midir sanrılarımızı oluşturanlar, evet onlardır.
