genel kanı hastalıklı bireyin ortadan kaldırılması yönlü.
fakat ben farklı bir gerçeği işaret etmenin toplumumuz ve çocuklarımız açısından faydalı olacağı kanısındayım.
yakalanan şahsın ortadan kaldırılması veya rehabilite edilmeye çalışılması bizim mevzumuz değil, devletin yetkili organlarının mevzusu olmalı.
tabii ki beni de çok kızdırmıştır bu şahıs ama bu şahsı ortadan kaldırmak hiçbirşeyin çözümü olmayacaktır.
nereden mi biliyorum?
yıllar içinde, bu tür eylemler gerçekleştirmiş ve bir kaç gün toplumda infial havası estirmiş bireylerin unutulup, yeni bireylerin sinirimiz sonrasında durulan sulardan yeni çocuklara sokulabilmesinden biliyorum.
bu eylem, kişisel bir eylem olmaktan çıkmıştır.
5000 e yakın çocuğu kayıp olan bir ülkede bu tür eylemleri gerçekleştiren bireylerin bu hastalıklı sürece nasıl yakalandıklarının iyi analiz edilmesi, hastalıklarını ne gibi kaynaklardan beslediklerinin teşhis edilmesi ve bu teşhisler sayesinde hastalığın merkezine ulaşmak daha önemli bir hedeftir.
zira imha ettiğimiz her hastalıklı ferdimizi onlarcası takip ediyor.
haber bültenleriyle bizim midemizi bulandıran bu tür insanların eylemleri, onlardan ve eylemlerinden cesaret alan onlarcasının iştahını kabartıyor ve cesaretlenmelerine neden oluyor.
sadece cezalandırmaya kilitlenen beyinlerimizle aslında çocuklarımızı korumasız bıraktığımızı kabul etmemiz gerekiyor artık.
sövmek, sinirlenmek yerine oturup düşünmek ve çözüm yolları bulmak zorundayız.
sövdükçe, sinirlendikçe sorunun üstünü örttüğümüzü, o ve ona benzer insanları görmemizi ve engellememizi sağlayacak sağduyudan uzaklaştığımızı iyi anlamamız lazım.
